Bronisław Komorowski

Bronisław Komorowski — historyk, działacz opozycji antykomunistycznej. W wolnej Polsce Poseł RP, Minister Obrony Narodowej, Marszałek Sejmu RP. W latach 2010–2015 Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej. Żonaty z Anną Komorowską z domu Dembowską. Mają pięcioro dorosłych już dzieci: Zofię, Tadeusza, Marię, Piotra i Elżbietę oraz pięcioro wnuków.

Urodził się 4 czerwca 1952 roku w Obornikach Śląskich koło Wrocławia. Wychował się w rodzinie inteligenckiej o silnych tradycjach ziemiańskich i niepodległościowych. W domu rodzinnym uczył się patriotyzmu, przywiązania do wartości obywatelskich, szacunku dla tradycji i umiłowania wolności.

Już jako uczeń XXIV LO im. Cypriana Norwida w Warszawie angażował się w działalność opozycyjną — brał udział w manifestacjach, między innymi w czasie wydarzeń marcowych w 1968 roku. Pierwszy raz został aresztowany w grudniu 1971 roku, w wieku dziewiętnastu lat.

W 1976 roku uczestniczył w akcjach pomocy dla poszkodowanych robotników Radomia i Ursusa. Współpracował czynnie z Komitetem Obrony Robotników oraz Ruchem Obrony Praw Człowieka i Obywatela. Organizował manifestacje patriotyczne, był wydawcą prasy podziemnej.
 
W 1977 roku obronił pracę magisterską na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Po studiach pracował w Zespole Prasy PAX, a w latach 1980–1981 — w Ośrodku Badań Społecznych NSZZ „Solidarność” Regionu Mazowsze. Od września 1982 roku był redaktorem niezależnego, podziemnego pisma „ABC. Adriatyk, Bałtyk, Morze Czarne”, poświęconego współpracy krajów tego regionu.

W ciągu wielu lat działalności opozycyjnej był represjonowany i wielokrotnie aresztowany, a w stanie wojennym — internowany. Do 1989 roku wykładał historię w niższym seminarium duchownym w Niepokalanowie.

W wolnej Polsce Bronisław Komorowski zaangażował się w działalność publiczną. W latach 1989–1990 stał na czele gabinetu ministra Aleksandra Halla w Urzędzie Rady Ministrów. Od 1991 do 2010 roku był Posłem na Sejm RP. Pracował w Komisji ds. Polaków poza granicami kraju, Komisji Obrony Narodowej i Komisji Spraw Zagranicznych.

W latach 1990–1993 — w rządach Tadeusza Mazowieckiego, Jana Krzysztofa Bieleckiego i Hanny Suchockiej — był wiceministrem obrony narodowej ds. wychowawczo-społecznych. W latach 2000–2001, w rządzie Jerzego Buzka, stał na czele Ministerstwa Obrony Narodowej.

W październiku 2005 roku został wybrany na wicemarszałka Sejmu V kadencji, a w listopadzie 2007 roku — na Marszałka Sejmu VI kadencji.

Po tragicznej śmierci prezydenta Lecha Kaczyńskiego w katastrofie smoleńskiej 10 kwietnia 2010 roku, zgodnie z przepisami Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, Bronisław Komorowski — jako Marszałek Sejmu — wykonywał obowiązki Prezydenta RP. Funkcję tę sprawował do 8 lipca 2010 roku, kiedy zrezygnował ze stanowiska Marszałka Sejmu.
 
Wygrał wybory prezydenckie 4 lipca 2010 roku. Urząd objął składając przysięgę przed Zgromadzeniem Narodowym 6 sierpnia 2010 roku. Mówił wtedy:

„Oferuję współpracę i wspólny namysł nad najważniejszymi dla Polski sprawami. Wierzę w dialog, który wzbogaca i nie dopuszcza do tego, by wśród sporów i waśni załamywało się poczucie narodowej wspólnoty. Ma to ogromny sens także i dlatego, że od wzajemnego zaufania, od woli i umiejętności współpracy, od wielkości kapitału społecznego w wielkiej mierze zależy rozwój i modernizacja kraju — a więc także i możliwość pełnego wykorzystania naszej cywilizacyjnej szansy.”

Kadencja Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego zakończyła się 6 sierpnia 2015 roku.